استاکر (Stalker) ساخته‌ی فاخر آندری تارکوفکسی (Andrea Tarkovsky) شاید توسط عامه مخاطبان به عنوان فیلمی ملال‌آور و حتی مسخره تلقی شود، البته که چنین فیلمی بدون شک برای عموم سینمادوستان ساخته نشده و تنها عشاق آثار کلاسیک و هنری هستند که می‌توانند خود را در داستان‌پردازی و قصه‌سرایی ژرف، فلسفی، نظام‌مند و هدف‌مند آن غرق […]
استاکر (Stalker) ساخته‌ی فاخر آندری تارکوفکسی (Andrea Tarkovsky) شاید توسط عامه مخاطبان به عنوان فیلمی ملال‌آور و حتی مسخره تلقی شود، البته که چنین فیلمی بدون شک برای عموم سینمادوستان ساخته نشده و تنها عشاق آثار کلاسیک و هنری هستند که می‌توانند خود را در داستان‌پردازی و قصه‌سرایی ژرف، فلسفی، نظام‌مند و هدف‌مند آن غرق کنند و خود را به آن بسپارند تا ببینند ایشان را به کدام سو هدایت می‌کند. “استاکر” دوباره لذت ورق زدن و مطالعه‌ی کلمه به کلمه‌ی رمان‌های عمیق کلاسیک را برای تماشاگرانش زنده می‌کند و با بسط دادن و پر و بال دادن به آن فرم بخصوص از فضاسازی، به تحلیل فلسفه‌هایش می‌پردازد که مرکز ثقل تمامی آنها در به چالش کشیدن باور و ایمان بیننده‌اش است.
در ادامه با سینمافارس همراه باشید.
منبع متن: gamefa