آثار درام، جزو آثاری دسته بندی می‌شوند که بیننده در جریان و پایان فیلم پیام‌های گوناگونی از آن دریافت می‌کند. پیام‌هایی که میتوان آنها را زمینه ساز اصول‌های زندگی لقب داد و انسان را برای آینده صیقل می‌دهند و از سوی دیگر فیلم‌هایی که به نکوهش رذایل اخلاقی و قوانین نادرست و هنجار‌های زندگی بسنده […]
آثار درام، جزو آثاری دسته بندی می‌شوند که بیننده در جریان و پایان فیلم پیام‌های گوناگونی از آن دریافت می‌کند. پیام‌هایی که میتوان آنها را زمینه ساز اصول‌های زندگی لقب داد و انسان را برای آینده صیقل می‌دهند و از سوی دیگر فیلم‌هایی که به نکوهش رذایل اخلاقی و قوانین نادرست و هنجار‌های زندگی بسنده میکنند.فیلم مورد بحث ما “جایی آن سوی کاج ها”، دقیقا از گونه آثار درامی است که به قوانین بنیادی انسان‌ها و پایبند بودن آنها به بسیاری از قواعد و قوانین می‌پردازد. اثری چند لایه و با وجود چند داستان تیکه و پاره که به هم وصله و پینه خورده‌اند. این فیلم همانند اجزای بدن یک انسان است. تمامی آنها امور منحصر به فرد خود را انجام می‌دهند و در نهایت برای هدفی مشخص، که ادامه زندگی آن فرد است، به یک نقطه تقاطع می‌رسند. تقاطعی که اگر در خط مسیر آنها نبود، منجر به از بین رفتن هدف نهایی‌شان می‌شود. این فیلم نیز با این تکه‌ها و بیان تک تک آنها، به هدف مشخص و نهایی خود می‌رسد و بیننده را از چندین و چند پیامد که در طول داستان زندگی کارکترهای خود رخ می‌دهد، آگاه می‌کند. پیامدهایی که هر کدام دردی را دوا میکنند اگر که مفهوم و مقصود خود را به خوبی منتقل کنند. آیا این اثر وصله و پینه زده شده، می‌تواند بیننده را راضی نگه دارد و پیام خود را تمام و کمال بیان کند؟ همچنین تاثیرگزاری خاص خود را بر روی بیننده هایش اعمال کند؟
ادامه نقد را در سینما فارس بخوانید.
منبع متن: gamefa